مرثیه ای بر بزدلی اقتصادی

دولت آقای روحانی بر سر کار آمد و مهم ترین  و حیاتی ترین اقدام دولت یعنی تعمیر چرخ اقتصاد شروع شد ؛ سفر به خانه کد خدا برای صحبت درباره آن چه تصور می شد ( و هنوز تصور می کنند) پا پیچ اصلی اقتصاد ایران است...

بقیه در ادامه مطلب  

1-بچه که زمین می خورد، بدترین کار در تربیت او این است که تقصیر را گردن زمین بیندازیم. احتمالاً زیاد دیده ایم. پدر ها و مادر هایی که بعد از زمین خوردن طفلشان زمین را می زنند؛«زمین بد» کارشناسان تربیتی می گویند این بهترین آموزش به کودک برای فرار از مشکلات و توجیه اشتباه هاست. اقتصاد ما هم حکم همین بچه ی لوس را پیدا کرده. آن قدر که گفته ایم باورش شده که هیچ تقصیری ندارد. همیشه یا تحریم ها مقصراند یا لبنان و فلسطین.

2-«من دو ، سه سال قبل از این گفتم که آرزو می کنم یک روزی در چاه های نفتمان را ببندیم و به دنیا اعلام کنیم که می خواهیم یک مدت نفت نفروشیم. البته این آرزوی دوردستی است ؛ دسترسی به آن بسیار مشکل است و آسان هم نیست. خدا لعنت کند کسانی را که از اول پیدا شدن چاه های نفت در این کشور بخصوص آن وقتی که قیمت نفت مقداری گران شد اساس و بنای کار را در این کشور بر روی درآمد نفت گذاشتند. که بعد از انقلاب هم به خاطر گرفتاری های متعدد ، همان وضع کم و بیش ادامه پیدا کرد. سال هاست که دولت های ما هم این دولت فعلی ، هم دولت های قبلی درصدد بودند که وابستگی به نفت را کم کنند؛ تلاش هایی هم کردند ، اما کار سختی است.»

تاریخ این صحبت رهبر انقلاب را که نگاه کنیم مرثیه شروع می شود. 1377! بیست و هفت سال پیش دولت ها به تقویت اقتصاد غیر نفتی ، یعنی در مرحله اول تکیه بر تولید داخلی و صادرات غیر نفتی توصیه –بخوانید امر – شده اند.

3- از کلیدی ترین شعار های دولت یازدهم در مواجهه رسانه ای با مردم در رقابت های انتخاباتی « چرخش چرخ اقتصاد در کنار چرخش چرخ سانتریفیوژ ها» بود. شعاری پوپولیستی که با هدف توجیه ناکار آمدی اقتصاد ایران و انداختن همه تقصیر ها بر سر تحریم ها ابراز شده بود. و البته خواست مردم در 22 خرداد 92 اصلاح نظام اقتصادی با حفظ عزت کشور و به اصطلاح چرخیدن چرخ  سانتریفیوژ ها بود. دولت آقای روحانی بر سر کار آمد و مهم ترین  و حیاتی ترین اقدام دولت یعنی تعمیر چرخ اقتصاد شروع شد ؛ سفر به خانه کد خدا برای صحبت درباره آن چه تصور می شد ( و هنوز تصور می کنند) پا پیچ اصلی اقتصاد ایران است.

پول های بلوکه شده ی ایران در آمریکا و غرب ( رقمی که حدود 50 میلیارد دلار بر آورد شده است) و همچنین گشوده شدن دروازه ی بازار ها و اقتصاد جهانی تاثیر شگرفی بر اقتصاد مریض ایران خواهد گذاشت.

اقتصادی که در یک رقم با 90 تا 200 هزار میلیارد معوقات بانکی مواجه است. این را در کنار نظام معیوب امار اقتصادی ما ، ساختار پر عیب گمرک و چندین عامل دیگر قرار دهیم. این بچه ی لوس میزبان خوبی برای بازگشت این پول های بلوکه شده نیست.

از طرفی نگاه به اقتصاد های کشور هایی نظیر یونان و اسپانیا که شاگرد درس خوان اقتصاد جهانی بوده اند نشان می دهد این تصور ، دل بستن به سرابی بیشتر نیست. سرابی که دوسال  هم و غم مسئولان دولتی  را معطوف به خود کرده است.

4- روندی که در سال 74 از آن نام برده شده بود ، در سال های اخیر بیشتر مورد تاکید قرار گرفت. توصیه به شجاعت اقتصادی و درمان این بچه لوس در سطوح دولتی و ملی بارها و بارها مورد توجه قرار گرفت. با این حال متاسفانه هنوز شاهد آن هستیم که به جای شجاعت قبول ضعف های ساختاری اقتصاد کشور ، رویه بزدلی اقتصادی را ادامه می دهیم و هنوز دوست داریم با معجزه ای درمیز مذاکرات اقتصاد مریض ایران شفا پیدا کند.