شاهین نجفی را دوست دارم!

 

به خاطر گذاشتن عکس این حرامزاده عذر خواهی می کنم.

  من، یک روشنفکر، شاهین نجفی را دوست دارم

سن نوجوانی طی شد و ورود به دانشگاه صورت گرفت و آزادی عمل در انتخاب حاصل شد...
دیگه دستم باز بود برای داشتنِ انتخاب هایی متفاوت، به طور خاص و بی مقدمه دست میذارم روی "موسیقی"، عنصری به شدت جاذب و تاثیر گذار، ورود به دنیای ژرف و متمایز موسیقی میتونه ابعاد فکری جدیدی رو بهت معرفی کنه (الکی مثلا من فیلسوفم)، خب همین اتفاق هم برای من افتاد، آشنا شدن با سبک های مختلفش و به تَبَعِ اون، آشنایی با آدمای مختلف...
  این وسط همه جوره آدمی به پستت میخورد اما بعضیاشون جنس حرفاشون به قول خودشون "خاص" بود،
همونایی بودن که همیشه فقط یه اسم ازشون شنیده بودم و بعدش کلی توضیح که آدمای متفاوتی هستن. خیلی از چیزا که برای من زشت بود برای اونا نبود چون روشنفکر بودند...

گفتم دستم برای انتخاب باز بود، پس انتخابش کردم! حداقل تو حوزه هنر و موسیقی من یک روشنفکر هستم!
یه گزینه ی شیک برای روشنفکری پیدا کردم: "شاهین نجفی"
ذهنمو از همه حرف و حدیثای مختلف راجع بهش پاک کردم، این اولین قدمِ روشنفکریِ من بود.
یه دوست پیدا کردم تا به قول خودش شاهین رو درست بهم معرفی کنه...
تو قدم اولِ صحبتهامون شاهین از همه صفاتی مثل مرتد بودن و... مبرا شد. اصلا آدم بدی نیست! جرات داره و حرفایی که تو سینه ش سنگینی میکنه رو فریاد میزنه، با اولین آهنگاش شروع کردم، چند ثانیه ای به کلماتی که برام قبح داشت لبخندی توام با شرم میزدم اما فهمیدم باید با اعتماد به نفس کامل خودمه دغدغه مند نشون بدم تا روشنفکریِ من خدشه دار نشه...

تو قدمهای بعدی که شخصیت شاهین برام تقریبا قابل قبول شده بود تونستم به کلمات قبیح هم چراغ سبز نشون بدم، شاهین برام شد

"فریادِ دغدغه ها"...
دیگه وقتش رسیده بود که اخلاق حرفه ای رو با روشنفکری همراه کنم، شاعرِ آهنگاش کیه؟!
یه سری کتاب به دستم رسید که پر از کاراکترهای مربع بود! فهمیدم اونا کلمات سانسور شده هستن، همون حرفایی که رو سینه شاعر هم سنگینی میکردن! مثل اینکه "سانسورچی" روشنفکر نبوده و حذفشون کرده بوده...
(یه مرور کنیم) تو همین قدما شد: دوبار دل دادن به "حرفای سینه سوز" یا بهتر بگم، لمس تپش قلبِ یه سینه ی دیگه!

یه مدت گذشت، زمزمه انتشارآلبوم جدید شاهین نجفی به گوشم رسید، هنوز گیج بودم که یعنی الآن باید به حکمِ روشنفکری لحظه شماری کنم ؟
آلبوم جدید، پنجشنبه، ساعتِ هشتِ شبِ منتشر شد... رفیقم ده دقیقه بعد آلبوم رو داشت،

خیلییی بیشتر از من شاهین رو میشناختـــــ، بهم یه پیام داد:"آلبوم جدید رو نه گوش بده و نه کاورش رو ببین!"

فردا صبحش بهم گفت حدود 300نفر از مخاطبای اینستاگرام شاهین کم شده!

انگار روشنفکرا به تحرک افتاده بودن! خب منم همین کار رو کردم، آلبوم رو تهیه کردم...

اولین آهنگش با طعمِ "قبح شکنی" بهم چسبید اما فضای آهنگهای بعدیش با من سازگار نبود، وقتی فهمیدم چه خبره حس عجیبی بهم دست داد، چقدر فضای حاکم به شاهین محدود بود! ابعادی به حقارت "لباس زیر"!

 وقتی دست کشیدنِ روشنفکرها رو از شاهین دیدم یه "فِلَش بَک" زدم تا کاملتر بهش نگاه کنم،

شخصیتی هنجار شکن و بدون قیدوبند و تهی از ارزش ،
شاعرایی که با شاهین کار میکردن از سیاه ترین شُعرا بودن،
و چقدر زیاد بودن عده ای که از روی نگاهی اشتباه خودشون رو طرفدار شاهین فرض میکردن!
 
از این همه حاشیه فقط یه چیزی برام موند:
"تراوشات ذهن مریض شاهین و اطرافیانش نه در حدِ منه، نه در شأنِ من"
 
رفتم پیشِ دوستم تا توجیهاتشو بشنوم، جمله ای گفت که برام جالب بود:
"از اوایل خوانندگیِ شاهین جزء طرفداراشم، اما دیگه گندی که زده رو نمیتونم هضم کنم..."

دلیلش رو میشد فهمید، ذاتش هنوز حق گرا بود، معتقد بود که آدم هرچقدر بی اعتقاد باشه باید به بقیه احترام بذاره،
با هم مرور کردیم،
دیدیم شاهین از سر تا پای ما و پدرومادرامون رو به باد اهانت گرفته و فحاشی!
دیدیم شاهین سفره ای رو که یه عمر از برکتش بهره مند بودیم رو به باد اهانت گرفته و فحاشی!
دیدیم شاهین برای مردمِ ما جز وحشی گری و ظلم صفت دیگه ای قائل نشده و شخصیت اجتماعی ما رو به باد اهانت گرفته و فحاشی!
دیدیم شاهین (با عرض پوزش) آلت تناسلی خودش رو مخاطبِ شنونده های آلبومش قرار داده ... ... ...

تاریخ انقضای روشنفکریِ من تموم شد! شاهین نجفی دوباره برام به یه شخصیت"هتاک و کثیف" تبدیل شد.

با یه تفاوت:
"آثار ننگِ صدایِ کثیفش یه مدت رو دلم سایه انداخت..."
 

دوکلمه حرفِ دل:

دوستِ من!

اگر روشن فکر نبودی، دنبال حقیقت نمیگشتی، راکد شدن تو بی تفاوتی و بی اعتقادی، خاموشیِ مغز و زوال فکریه، نه روشنفکری!
شاید داری برای رسیدن به خودت وقت و انرژی صرف میکنی، یه نگاه به آیینه بنداز، قهرمانت منتظرته...